شیوه ذن در هنرهای رزمی

بودو، شیوه مبارزه است که شامل تمام هنرهای رزمی ژاپنی می باشد. این شیوه از طریق تجربه مستقیم و در عمق رابطه بین اخلاقیات، مذهب و فلسفه شکل می گیرد.

تداعی آن با ورزش پیشرفتی جدید است دست نوشته های قدیمی اساساً با شکل خاصی از پرورش فکر و تأثیر طبیعت بر نفس مطرح می شود. من کیستم؟ من چه هستم؟

در ژاپن این امر با معنای راه همراه است. شما چگونه در این راه گام برمی دارید؟ چگونه آن را می یابید؟ این امر فقط یادگیری فن نیست بلکه حداقل این که مسابقه ای ورزشی است. بودو شامل هنرهائی از قبیل کندو (Budo)، آیکیدو (Aikido) و کیودو (Kyodo)، جودو (Judo) یا تیراندازی است.

هنوز هم تجسم عقاید با تصاویر کلمهٔ ”بو“ (Bu) نیز به صورت دست کشیدن از مبارزه معنا می شود. در بودو نکته اساسی نه تنها رقابت کردن بلکه صلح جوئی و رشد نفس است. ”دو“ (Do) یعنی شیوه انجام، آموزشی که شما را قادر به درک صحیح و دقیق ماهیت فکر و نفس خود می سازد.

یعنی شیوه بودا، باتسودو (Butsudo) که منجر به کشف ماهیت طبیعی خود، دوری جستن از سستی و رخوت خواب ضمیر انسان (نفس اندک، ”منیت“ محدود) و دستیابی به شخصیت والاتر و کامل تر خواهد شد.

این شیوه در آسیا تبدیل به نهایت خلاقیات و تمامیت مذاهب و مکاتب شده است. یین (Yin) و یانگ (Yang) از آی چینگ (Ching)، ”حضور هیچ است“ و به گفته لائوتسو (Lao Tsu) و حفظ ریشه ها در آن.

این امر به چه معناست؟ این که شما بدن و فکر خود را فراموش کنید و روح کامل به دست آورید، بین آسمان و زمین هماهنگی وجود دارد. فکر درونی به افکار و احساسات اجازه عبور می دهند، خودپرستی به کنار می رود.

این همان سرچشمه مکاتب و مذاهب آسیاست. فکر و بدن، برون و درون، ماده و پدیده: این قبیل زوج ها نه دوتائی اند و نه متضاد بلکه یک کل را تشکیل می دهند. هرگونه تغییر، بر تمام اعمال اثرگذار است، تمام روابط میان تمام موجودات، رضایت و عدم رضایت فرد بر سایر افراد اثرگذار خواهد بود. حرکات ما و دیگران نیز به هم وابسته است. ”شادی تو شادی من است، و اگر تو گریه کنی من هم با تو خواهم گریست. وقتی تو غمگینی من هم باید غمگین باشم، وقتی تو خوشحالی من هم باید خوشحال باشم.“ هرچیزی در جهان باهم رابطه دارد. هرچیزی خاصیت نفوذ و دخول دارد، یا حالت اسمزی (Osmosi). هرگز نمی توانید از کل جدا شوید.

قوانین وابسته به هم نظر گیتی هستند. در طول تاریخ پنج هزار ساله شرق، حکیمان و فیلسوفان توجه خود را به این روح، به این شیوه معطوف داشته و آن را انتقال داده اند.

شین جین می (Shin Jin Mei) کتابی بسیار قدیمی و اساساً چینی است. در بخشی از این کتاب آمده است، شی دوبونان (Dobu non): شیوه، بالاترین شیوه چندان مشکل نیست، اما شما باید انتخاب های مختلف داشته باشید.

لازم است که نه تحت تأثیر بیش از حد قرار گیرید و نه بی میلی نشان دهید. سان دو کای (San Do Kai) (یا ”تعبیر و تفسیر ذات و پدیده”) چنین می گوید که مشابه به این امر ”اگر خیال باطلی را گرامی بدارید، جدائی پیش می آید، مثلاً بین کوه و دریاچه“.

یکی از معانی ذن تلاش برای تمرین مدیتیشن، ذاذن (Zazen) می باشد. تلاشی برای رسیدن به نهایت تفکر بدون هرگونه تبعیض و هوشمندی خارج از کلیه دسته بندی ها، دربرگرفتن و برتری یافتن به هر شرح و تفسیری در زبان، این بعد از طریق تمرین ذاذن و بوشیدو (Bushido) حاصل خواهد شد.

	به قلم: ”تایسن دشیمارو“