خلیج فارس رزمی

خلیج فارس رزمی

خلیج فارس رزمی

خلیج فارس رزمی

پانکریشن


                

پانکریشن، پانکریشن سنتی، پانکراتیون، پاگراتیون، پانگریشن، پانگکراتیون، پانکرازیون، پنکراسیون، پانکراتوس، پانکراس، پانکرازیو، پنکریز، پانکرایو، پانکراتیوم، پانگراتیوم و..... همه به ورزشی اطلاق می شود که ریشه در لابه لای قدیمی ترین رقابتهای ورزشی جهان، یعنی المپیک باستان دارد. قدیمیترین آثار و تصاویر از حرکات این رشته برای اولین بار در شهر تِرِما و همچنین بر روی صنایع دستی و آثار باستانی کشور یونان کشف شد که تاریخ آن به قرن ۱۷ پیش از میلاد می رسد.

پانکریشن بعنوان اولین سیستم نظامی و همچنین قدیمیترین هنر رزمی و رقابت ورزشی در جهان به ثبت رسیده است. یونانیها به دلیل مهارت در ورزش و تکنیکهای نظامی در دوران قبل از میلاد بسیار مشهور می باشند. بر طبق گفته فیلو استراتوس که خود از قهرمانان کشتی و پانکراتیون در سال ۶۸ ق.م یعنی دوره ۱۷۸ المپیاد باستان می باشد: پانکریشن با ارزش ترین روش مبارزه در المپیک باستان بوده است و همچنین مهمترین و یا یکی از راههای بسیار مؤثر در آماده سازی سپاهیان و نظامیان می باشد. به عقیدهٔ وی بهترین پانکراتیستها کسانی هستند که از لحاظ فیزیکی بدنشان در وضعیتی قرار داشته باشد که: در بین مشت زنان به عنوان بهترین کشتی گیر، و در بین کشتی گیران بعنوان بهترین مشت زن باشند. از لحاظ روانشناسی نیز شجاعت و بردباری در این ورزش مهم می باشد.

پانکریشن یعنی چه؟ لغت پانکریشن ورزش خدایان باستان از دو بخش: پان و کراتوس تشکیل شده است که می توان آن را به: همه قدرتها، همه زور، تمام نیرو(all power /all force) ترجمه نمود. اما به طور کلی پانکراتیست به فردی اطلاق می شود که هم از نیروی خود و هم از دانش و تفکر خود برای مقابله با حریفان استفاده می نماید.


● پانکریشن در آیینه تاریخ:

این رشته ابتدا در المپیاد ۲۶ به صورت نمایشی و سپس در سال ۶۴۸ قبل از میلاد همزمان با المپیاد ۳۳ باستان بعنوان رشته ای مستقل و اصلی وارد بازیهای المپیک شده و خیلی سریع به یکی از ورزشهای مردمی این فستیوال تبدیل شد و لقب «سلطان ورزشهای المپیک» را به خود اختصاص داد. این ورزش مردانه المپیکی در سال ۲۰۰ ق.م یعنی در دوره المپیاد ۱۴۰ بعنوان ورزش جوانان نیز مشهور شد. یعنی علاوه بر مسابقات بزرگسالان، مسابقات جوانان پانکریشن نیز وارد صحنهٔ المپیک شد. همچنین این ورزش در سال ۳۹۳ بعد از میلاد، در مناطق مدیترانه ای گسترش یافت. در سالهای امپراطوری بیزانتین (بیزانس) یعنی قرون ۵ و ۶ پس از میلاد، با نامهای پاماچو یا پاماچی در قبرس و همچنین با نام آنتیوچیا در المپیا معروف شد. در دوره پس از بیزانس نیز یعنی قرن ۱۲ میلادی بنام کلوتساتا مشهور بود و در قرون وُسطی یعنی قرن ۱۵ میلادی به لاکتِس و در قرن ۱۹ بنام پاتسو کلوتسو مشهور گردید. بالأخره جهت یکنواخت شدن نام این ورزش با نام اصلی و باستانی آن، در اواخر قرن ۲۰ تصمیم بر این شد که این ورزش بعنوان ورزش ملی کشور یونان و با نام اصلی خود یعنی پانکراتیون (پانکریشن) نامیده شود.

● نحوه مبارزات در ورزش پانکریشن

این رشته ترکیبی از رشته هایی چون مشت زنی و کشتی که دو رشتهٔ اصلی در المپیک باستان بوده اند، می باشد. در مبارزات باستان، ورزشکاران پانکراتیون بصورت برهنه با یکدیگر به مبارزه می پرداختند و حتی مثل مشتزنان، دستکش نداشتند و مسابقات آن عاری از خشونت بود. این ورزش شامل کلیه حرکات فیزیکی و فکری است که در آن هم تفکر و هم حرکات بدنی استفاده می شود. به همین دلیل در کلیه فرهنگها پذیرفته شده است. پانکریشن از دو بخش آنو پانکریشن یعنی کار در حالت ایستاده و بالا و استفاده از ضربات دست و پا و کاتو پانکریشن یا حالت کار در خاک و استفاده از ساب میژن و فنون تسلیمی تشکیل شده است. رابط این دو نیز فنون پرتابی و اُفتها میباشد. انواع گارد و وضعیت ثابت نگه داشتن حریف در این ورزش موارد استفاده فراوانی دارد. بدلیل این تاکتیک منحصر به فرد، برخی از متخصصان و کارشناسان ورزشهای رزمی، پانکریشن را به لحاظ بهترین و کاملترین سیستم مبارزه غیر مسلح و با ارزش مورد ستایش قرار می دهند. پانکریشن مدرن در حال حاضر دارای ۱۴ استایل مبارزات و نمایشات زیباست که عبارتند از: آگون- آگونیسما- اُماتا آگون- آنو- کاتو- اِلفتری ماچیا- اِپاگل ماچیا- پلی داماس- اُپلوماچیا- پیریک- آیاس- آتالانتی- آفتوآمینا- اِپیزیکسی.۷ استایل اول مبارزاتی و ۷ استایل دوم نمایشی میباشند که در حقیقت مکمل استایلهای مبارزاتی بوده و آنها را کاربردی تر میسازند. لازم بذکر است ۱ استایل دیگر جهت ورزشکاران و علاقمندان این رشته طراحی و تدوین شده است که در آن شرکت کنندگان به تزکیه روح و پرورش فکر و ذهن خود بصورت انفرادی می پردازند.

● اسکندر مقدونی و نقش او در پیشبرد ورزش پانکریشن

آلکساندر مقدونی از این ورزش نهایت استفاده را برد و نسبت به گسترش آن اهتمام ورزید. چرا که درگیری از نوع نزدیک و استفاده از فنون پرتابی و خلاف مفصل و استفاده از ضربات دست و پا به صورت قدرتی، بهترین ابزار جنگی برای پیاده نظام در جنگها و درگیریها بود. به این ترتیب لشکریان یونان در فتح کشورهایی چون ایران، هند، روم، مصر و بسیاری از کشور-شهرهای آن روزگار، توسط مربیان و متولیان پانکراتیون به این رشته مجهز شده بودند. پانکریشن نیز روش تمرین و آمادگی نظامی های یونانی بوده است و از این کشور بوسیله اسکندر مقدونی به ایران و سپس هند منتقل شد و در آنجا بعنوان منشأ اساسی تمامی هنرهای رزمی مشرق زمین پذیرفته شد. چرا که انگیزۀ بالای سردار جوان یونانیها آلکساندر کبیر یا اسکندر از شهر مقدونیه، او را بر این فکر انداخت که برای داشتن سربازانی قوی تر از آنچه بودند آنها را با نوعی تمارین ورزشی ورزیده تر کرده و سپس مهارتهای دفاع شخصی و تسلیم کردن حریفان را به آنان بیاموزد. از آنجایی که پانکراتیون ترکیبی از بوکس و کشتی بود، پس هم درگیری نزدیک و فنون پرتابی داشت و هم ضربات دست و پا. و چون در آن زمان لشکرکشی ها و مبارزات پیاده و بصورت تن به تن انجام می شد، از این رو اسکندر نیز مجاب شد که به هر وسیله ای سپاهیان خود را علاوه بر تجهیزات نظامی، به فنون پانکراتیون مجهز نماید. سپس متولیان این ورزش مشغول بکار شده و آموزش به سپاهیان را شروع کردند. اسکندر هم به لشکرکشی و جهان گشایی مشغول شد. در زمان لشکر کشی اسکندر به هند به دلیل موقعیت جغرافیایی ایران، وی می بایست از ایران بعنوان پل ارتباطی جهت دسترسی به این کشور استفاده می نمود. لذا بر آن شد تا بدنبال اهداف شوم و پلید خود مبنی بر فتح جهان، ایران را نیز به تصرف خود در آورد. در راه لشکرکشی به سرزمینهای دیگر تنها ایران توانست در زمان داریوش سوم که در طول تاریخ حکومت هخامنشیان بر ایران به پایینترین حد قدرت خود رسیده بود، مقابل اسکندر کمی مقاومت نماید بعد از فتح هند، اسکندر جنگهای بسیاری را با ملل مختلف داشت و فتوحات بسیاری را با یاری سرداران خود که در اصل متولیان پانکراتیون بودند را به انجام رسانید.

● پانکریشن پس از اسکندر

با مرگ اسکندر که قصد جهان گشایی داشت، چون وی فرزندی نداشت فتوحات او بین سردارانش تقسیم شد و آنان نیز به عنوان متولیان این رشته به آموزش آن در سرزمینهای تحت سلطه خود پرداختند. مثلاً در کشور خودمان پس از اسکندر، سلسله سلوکیان و سپس اشکانیان به قدرت رسیدند. طبق اسناد حتی در سلسله اشکانیان و در زمان اشک ۲۹ در آیین باستانی و جشن های نمایشی در ایران پانکراتیون رواج داشته است. قدرت این ورزشکاران بسیار قوی بارها و بارها توسط مردم ایران و یونان باستان مورد تأیید قرار گرفته بود. ورزشکاران این رشته قدرت خود را به واسطه شکستن سنگها و الوار به وسیلهٔ مشتهای محکم خود و با دست خالی و همچنین استفاده از پاهای قوی و ستبرشان در شکستن سپرهای جنگی، به رخ دیگران می کشیدند و این کار تا پایان المپیک باستان ادامه داشت. همزمان با حمله رومیان و تصرف یونان، ریشه بازیهای المپیک باستان نیز خشکید. در کشور هند نیز شخص راهبی بنام بودیدهارما، پس از آموزش این فنون از سرداران یونانی به شرق دور رفته و این ورزش را به همراه روشهای تمرینی دیگر به آنجا برده و پایه ورزشهای رزمی امروزه را بنا نهاده است. به هر حال این کارها همگی در توسعه و رشد ورزش پانکریشن بین ممالک دیگر و کشورهای آسیایی نقش به سزایی داشت.

● جایگاه پانکریشن در المپیک نوین

علت برگزار نشدن پانکریشن و عدم راهیابی آن در مسابقات المپیک نوین ریشه در تاریخ دارد. در سال ۱۸۹۵ واتیکان که همواره نظری منفی در مورد بازیهای المپیک داشت (به سبب احیای مذهب یونان و اتحاد بین افراد و ملتها) نسبت به احیای مجدد ورزش پانکریشن نظر منفی داد و نظرات خود را از طریق کاردینال لیون اعلام نمود. در نتیجه بارون پیر دوکوبرتن نیز اعلام نمود که ما کلیه ورزشها به غیر از پانکریشن را می پذیریم. این بازیها یعنی دوره جدید المپیک نوین در روز ششم آوریل ۱۸۹۶ شخصاً بدست ژرژ اول پادشاه یونان در شهر آتن و در ۹ رشته افتتاح گردید.

در ابتدای هزاره سوم و اولین المپیک این هزاره، مقرر شد تا این بازیها مثل اولین دوره المپیک نوین در کشور یونان و شهر آتن برگزار گردد. از آنجایی که کشور میزبان حق استفاده از یک رشته نمایشی را دارد و از آنجایی که این رشته ورزش ملی و تاریخی کشور یونان می باشد، لذا تصمیم بر این گرفته شد که ورزش پانکریشن (پانکراتیون) بصورت یک رشته مستقل و نمایشی در بازیهای المپیک انجام شده و به جهانیان معرفی گردد. (لازم بذکر است که این مهم بعدها با مخالفت IOC همراه شد). بدیهی است در صورت موافقت هیئت رئیسه IOC (کمیته بین المللی المپیک) و پیشرفت این رشته در سطح جهان، بصورت یک رشته اصلی همچون طفلی گمشده به آغوش مادر خود یعنی بازیهای المپیک باز می گردد. ورزشی که عمر آن به ۱۰۴۱ سال میرسد. (از ۶۴۸ ق.م تا ۳۹۳ ب.م)

● پانکریشن در روزگار ما

امروزه تعداد رزمی کاران و ورزشکارانی که به سوی این ورزش باستانی یعنی پادشاه ورزشهای المپیک کشیده می شوند، هر روز در حال افزایش است. با احیای بازیهای المپیک باستان، جهت احیای مجدد این ورزش و اینکه پانکریشن چگونه به شکل امروزی رسیده سه گام اساسی برداشته شده است:

▪ گام اول

در سال ۱۹۹۰ ورزش پانکریشن بعنوان ورزش ملی کشور یونان به جهان معرفی و عرضه شد و در سال ۱۹۹۵ آقای پاناجیوتیس (پیتر) کوتروباس یکی از مسئولان ورزش کشور یونان پس از مطالعات فراوان و کارشناسی تخصصی در ورزشهای جهان (بخصوص رزمی) به همراه تنی چند ازپیشکسوتان و مسئولین ورزش پانکریشن در کشور یونان تصمیم بر تشکیل فدراسیون بین المللی ورزش پانکریشن بگیرند.

▪ گام دوم

پس از تلاشهای فراوان، بالأخره فدراسیون بین المللی ورزش پانکریشن در سال ۱۹۹۹ در شهر «لامیا» کشور یونان و با حضور کلیۀ نمایندگان و مسئولین این ورزش از سراسر جهان تأسیس شد.                  

▪ گام سوم

در سال ۲۰۰۰ تصمیم بر این شد که در اولین المپیاد ورزشی قرن ۲۱ یعنی المپیک ۲۰۰۴ آتن در یونان، این رشته را نیز بعنوان رشته ای نمایشی معرفی نمایند تا همچون رشته های دیگر باستانی بار دیگر این ورزش نیز به جایگاه اصلی خود یعنی بازیهای المپیک بازگردد. فدراسیونهای ملی، اتحادیه های قاره ای و کمیته اجرایی فدراسیون بین المللی، بعنوان اولین و اصلیترین هدف خود، معرفی ورزش پانکریشن در بازیهای المپیک را بر عهده داشته و در این راه کوشش می ورزند. (اساسنامه قوانین عمومی- فصل اول- ماده ۲) 

                          

● پانکریشن در ایران

در ایران نیز استاد موسی بخشایی در نوامبر سال ۲۰۰۰ موفق به اَخذ نمایندگی برای کشور عزیزمان شد. این ورزش ابتدا تحت نظر فدراسیون ورزشهای همگانی شروع نمود و سپس همزمان با جشن های فرخنده دهۀ مبارک فجر ۱۳۸۱ در فدراسیون ورزشهای رزمی رسماً فعالیت خود را دنبال کرده و به نشر، ترویج و توسعۀ آن در استانهای کشور اهتمام ورزیده شد. بالأخره با رسمیت یافتن انجمن پانکریشن جمهوری اسلامی ایران با دریافت مجوز رسمی از وزارت کشور در ابتدای سال ۱۳۸۴ چرخهٔ این ورزش در کشور تکمیل شد. خوشبختانه با استقبال خوبی که از این رشته در کشور بعمل آمد، مسئولین این رشته خیلی زود به برنامه های از قبل تعیین شده خود دست یافتند. نمودار پیشرفت و آمار این رشته در کشور طی سالهای ۱۳۷۹ تاکنون نشان می دهد که این ورزش روند رو به رشد و آمار بسیار مطلوبی در هر دو قسمت آقایان و بانوان دارد. بطوری که علاوه بر جذب نیروهای مستعد و با استعداد هم اینک بعنوان یکی از چهار سبک اصلی فدراسیون ورزشهای رزمی دارای جایگاه ویژه و تیم ملی مستقل میباشد. به غیر از طی کردن دوره های مختلف آموزشی و شرکت در کلاسهای مربیگری و داوری پیشرفته بین المللی، این سبک طی اعزامهای مختلفی که انجام داده، موفقیت هایی را نیز برای کشور عزیزمان به ارمغان آورده و سهم کوچکی در کسب افتخارات و به اهتزاز درآوردن پرچم پر افتخار میهن عزیزمان، بعهده داشته است. قطعاً کسب کرسی های آسیایی و حتی جهانی، ارسال دعوتنامه های مختلف از سراسر جهان برای برگزاری اردوی مشترک و همچنین شرکت تیم ایران در مسابقات برون مرزی نشان از جایگاهی مناسب و کسب اعتبار جهانی برای کشور عزیزمان دارد. 

 

به قلم:مهدی امیدی جعفری

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد