پارکور

پارکور نخستین بار 20 سال پیش توسط یک فرد فرانسوی به اسم «دیویدبل» و دوستانش که در یکی از محله های حاشیه نشین پاریس زندگی می کرده اند، باب می شود. این افراد دنبال ورزشی می گشته اند که در عین سادگی، حس هیجان آنها را نیز ارضا کند.

آنها ترکیبی از همه ورزش هایی را که تا آن روز تجربه کرده بودند، با هم ترکیب می کنند و پارکور را به وجود می آورند. بعد از این ماجرا فرد دیگری به نام «سباستین فوکور» که فردی سیاهپوست بوده و گروهی به اسم «یاماکازی» -که یک فیلم هم به همین نام ساخته اند - این ورزش را تکامل بخشیدند و تکمیل کردند. فیلم گروه «یاماکازی» از تلویزیون خودمان هم پخش شده است. حسن پارکور این است که قاعده و قانون خاصی ندارد و مثل ورزش های کلاسیک تابع قانون خاصی نیست که حرکتی در آن خطا به حساب بیاید و بنابراین می توان در پارکور هر خلاقیتی بروز داد. تو در این ورزش فقط به یک کفش خوب احتیاج داری و لازم نیست که هیچ هزینه خاصی بکنی. فقط باید بدنت آمده باشد. «پارکور» هیچ چیز به جز آمادگی بدنی خودت نیست. هر چه آماده تر باشی بهتر این کار را انجام می دهی و به قول خودمان حرکت با حال تر و خفنتری می زنی. البته بخش اصلی این ورزش بخش ذهنی آن است. یعنی این که تو باید توانایی این را داشته باشی که سریع تصمیم بگیری و آمادگی هرگونه اتفاقی را داشته باشی و بتوانی در کوتاهترین زمان ممکن بهترین تصمیم را بگیری. نباید از چیزی بترسی، تو می دانی اینجا برایت هیچ اتفاقی نمی افتد ولی می ترسی آن را انجام بدهی. این ترس را باید از بین ببری. ذهنت باید آماده باشد. ذهنت باید آزاد باشد. در حال حاضر این ورزش در ارتش آمریکا به سربازان آموزش داده می شود و پلیس فرانسه هم برای مقابله با مجرمین آن را به کارکنانش یاد داده است. در کل فرانسوی ها حرف اول را در پارکور می زنند و بعد از آنها انگلیسی ها هستند که همه کارهای تجاری دنیا را انجام می دهند. یعنی اجرای کلیپ و برنامه ها را در دنیا قبضه کرده اند.

پارکور چیست؟

پارکور یک ورزش و هنر است ، هنر جا به جایی. برای مثال یک فرد عادی وقتی به یک ارتفاع می رسد دنبال پله برای پایین آمدن از آن می گردد اما یک پارکور کار از آن ارتفاع می پرد. یک آدم عادی وقتی به یک مانع می رسد مسیرش را عوض می کند اما یک پارکور کار آن مانع را با یکی از حرکات پارکور پشت سر می گذارد. البته منظورم این نیست که از این به بعد بجای از پله بالا و پایین رفتن از در و دیوار بپرید بالا و پایین و این کار در قالب ورزش انجام می شود نه زندگی روزمره
اگر بخوام رسمی تر توضیح بدم میشه پارکور یعنی رفتن از نقطه A به B در سریعترین زمان با استفاده از توانایی های بدن انسان.
پارکور در ایران ورزش جا نیفتاده ای هست و خیلی ها تا حالا اسم آن را هم نشنیده اند و بدتر از آن عده ای درک نادرستی از این ورزش دارند مثلآ میگن این ورزش مال دزد هاست که از در و دیوار بری بالا یا عده ای فکر می کنند که پارکور جنگولک بازی ، بدل کاری ، حرکات آکروباتیک ، کلکل و… این چیز هاست که همگی اشتباه و غلط محض است.
پارکور مثل سایر ورزش ها ذهن شما رو از این دنیای کثیف آزاد می کنه و استرس رو به شدت کاهش می ده. به شما یاد میده چطوری با مشکلات زندگی مبارزه کنید. چون کم کم یاد می گیرید که نباید به خاطر وجود یک مانع مسیرتان را عوض کنید. باید مانع را از سر راهتان بردارید.
پارکور در دسته ورزش های بسیار خطرناک (Extreme) قرار نمی گیره ولی خوب ورزش خطرناکی هست و باید در آن سیاست ، صبر ، خود باوری ، شجاعت و… داشته باشید که با تمرین همه اینها را بدست میارید که در زندگی بسیار کمکتون می کنه.
واسه انجام تمرینات مطلوب پارکور باید کمی آمادگی بدنی (انعطاف و وزن مناسب و…) داشته باشید ولی با نداشتن اینها هم میتونید تمرینات پارکور را در حد خودتان انجام دهید.
عده ای فکر می کنند پارکور یعنی کله خر بودن ! میگن وقتی پله هست چرا از دیوار بپریم؟ خوب وقتی می تونید توپ رو با دست ور دارید و بدوید توی دروازه حریف و توپ رو بندازید اونجا چرا انقدر جون می کنید با پا بهم پاس می دید و… ، وقتی می تونید با هلی کوپتر یا تله کابین بروید بالای کوه چرا کوه نوردی می کنید که آخرش هم از اونجا بیفتید پایین؟
پس می بینید که ذات ورزش همین است و ذات پارکور هم مثل سایر ورزش ها گذر از موانع است. ورزشکاران بخاطر علاقه ورزش می کنند لازم نیست حتمآ با دید سود و منفعت جویی به ورزش نگاه کنید.
پارکور مثل همه ورزش های دیگه دنیایی از تکنیک و فلسفه است. یک انسان عادی وقتی از ارتفاع 4 متری بپرد بدون شک آسیب می بیند در حالی که یک پارکور کار به سادگی از آن ارتفاع می پرد بدون اینکه کوچکترین آسیبی ببیند ، او با استفاده از فنون پارکور فشار وارد بر پاها را دفع می کند و صحیح و سالم می رود.