راهبی که هرگز مبارزه نکرده است!

▪ شی دی یانگ شیما، راهبی که هرگز مبارزه نکرده است!

اجازه نمی دهد ”استاد بزرگ“ خطابش کنی. همه جا عنوان رسمی شائولین همراه اوست. راهبی از نسل سی و یکم، نزدیک ترین شاگرد به شی شوکوزی معروف، والامقام معبد که در سال ۲۰۰۶ دنیا را بدرود گفت. شی دی یانگ در سال ۱۹۸۴ وقتی هنوز یک نوجوان بود، وارد معبد شد.

یکی از معدود افرادی که در مدتی کوتاه به عمق رشته های شائولین، چان، ووشو و پزشکی سنتی پی برد. از ”استاد فن“ های معبد است که هنرهای رزمی را آموزش می دهد. از سال ۱۹۹۲ مسئول تمرینات ”راهبان جنگاور“ شده در حالی که درا ین سمت یکی از جوان ترین ها تا به امروز است. او متون قدیمی را ترجمه می کند که یکی از وظایف حساس در معبد است. با همه ذکاوت و دانائی که از او انتظار می رفت، نقش خود در معبد امروز را، در حالی که در قرن بیست ویکم هستیم برای ما شرح داد.

▪ مسئولیت راهبان جنگاور از چه ایده ای نشأت می گیرد؟

ـ حاضر بودن، از نیازهای معبد است. هر روز صبح من راهبان را برای عبادت همراهی می کنم، بعد صبحانه می خورند و سپس آنها را برای تمرینات رزمی همراهی می کنم.

▪ هم اکنون در معبد چند راهب هست؟

ـ راهبان جنگاور، یعنی آنهائی که تمرینات رزمی دارند حدوداً ۱۰۰ نفرند ولی در مجموع ما ۳۰۰ نفر هستیم.

▪ تمرین دادن به راهب ها در معبد شائولین مسئولیت اخلاقی سنگینی دارد، این طور نیست؟

ـ (لبخند می زند) مطمئناً مهم است. اما از آن مهم تر این است که به راهبان یاد بدهیم فرهنگ قلب و روح را بیاموزند. شائولین ریشه در بودیسم چان دارد. وقتی از چان حرف می زنیم فوراً به یاد تمرینات قلب و جان می افتیم. کونگ فوی شائولین وسیله ای است برای بیدار شدن و بودن در طبیعت و روشن نمودن قلب.

▪ شما ۲۳ سال است که وارد معبد شده اید. تا به حال مبارزه هم کرده اید؟

ـ خیر. هرگز مبارزه نکرده ام! چون در لباس یک راهب مبارزه کردن کار من نیست. اما نمایش و اجراهای بسیاری داشته ام. روح هنرهای رزمی در شائولین نه با مبارزه عجین است و نه با تجارت. تمرینات ما تنها با نگرش ها و مسیرهای روحی و معنوی کمک می کند.

▪ راهبان جعلی در دنیا زیادند، از شاگردان قدیمی مدارس اطراف معبد. نظرتان در مورد این مسئله چیست؟

ـ (دوباره لبخند می زند) همه نمایش هائی که در همه کشورها اجرا می شود تنها پنجره کوچکی است که می توان از آن به فلسفه و فرهنگ نگریست. معبد، مرحله اول است. برای رسیدن به روح شائولین باید کار کرد و این دومین مرحله است.

با تعمق در هنرهای رزمی شائولین حرکاتی که به آرامش عمیق منتهی می شوند را یاد می گیریم. این در کوچکی است برای دریافت روح بزرگ شائولین.

▪ روح شائولین را برای ما تعریف می کنید؟

ـ وقتی در گشوده شد، آن جا با هنر خطاطی، نقاشی، نمایش تئاتر که فلسفه چان و آرامش عمیق را به همراه دارد، آشنا می شویم. از گذر آرامش به انسان بودن، دریافت طبیعت، درک عمق قلب و عمق روح پی می بریم. این معنای صحیح ”بودن“ است.

▪ نقش هنرهای رزمی در فلسفه چان چیست؟

ـ تمام حرکات و جابه جائی های فیزیکی تنها مانند یک برگ است. مانند آن که در جنگل زیبائی قدم برمی دارید. بیرون را کشف می کنید و در ورودی و پیشرفت را پیدا می کنید. فن خالی به هیچ کار نمی آید. فنون و تکنیک تنها کلیدهای درهای اولند.

▪ مدارس کونگ فوی بسیاری اطراف معبد هستند. رابطه بین معبد با این مدارس چگونه است؟

ـ می توانم یک تصور داشته باشم؛ استاد معبد یک دیگ سوپ را مهیا می کند برای امشب، که درونی ها و بیرونی ها با یک مزه از آن بهره ببرند. معبد کوچک است و همه مردم دنیا در آن جا نمی گیرند، این رابطه ها باعث می شود دیگران هم از معبد استفاده کنند.

بیرون از فعالیت های داخل معبد، من یک مدرسه و صدها شاگرد دارم که اکثراً فقیرند، من آنها را نیز آموزش می دهم.

▪ از نظر شما چرا معبد شائولین همیشه شناخته شده و مورد احترام بوده و هست؟

ـ من خیلی به این سئوال فکر کرده ام. در طول مدت بیشتر از ۱۵۰۰ سال، راهبان از دوران های مختلف عبور کرده اند، گاهی دوران ها خیلی طاقت فرسا بوده اما آنها همیشه سربلند و پیروز باقی مانده اند. فکر می کنم دلیل اصلی آن، آموزش هائی بوده که در سنین مختلف صورت پذیرفته است. کودک می تواند آگاهی اش را از طریق تمرینات فیزیکی بسط بدهد، چی کونگ می تواند به نوجوان استقامت و تعادل بیاموزد. افراد پیر می توانند تمرینات سبک مطابق سن خودشان را داشته باشند. نکته مهم بعدی فرهنگ شائولین است که بسیار کامل است. به کمک آموزش های فلسفی چان می توان روح و جسم را باهم تقویت کرد.

▪ نقش معبد شائولین در دنیای امروز چیست؟

ـ در گذشته می آمدند تا حرکات را تمرین کنند و روح را جلا بدهند. امروز معبد مانند قطاری است که به جلو می رود و حرکات پشت سر او می مانند. در جامعه امروز که دنیا به سرعت برای پول به جلو می رود، مهم روح معبد است. انسان بودن یعنی رسیدن به فلسفه شائولین، یعنی حفظ تعادل، یعنی متفاوت بودن و اصل هم همین است.

▪ چه طور به آموزش هایتان غنا می بخشید؟

ـ در شائولین، در معبد چهار چاه وجود دارد که نزدیک هم قرار گرفته اند، اما آب آنها مزه های متفاوتی دارند، آن چه شگفت انگیز است این است که به لحاظ جغرافیائی این مسئله غیرممکن است. من این طور تفسیر می کنم: برای دست یافتن به یک دانش و فرهنگ کامل باید همه مزه ها را شناخت. این باعث می شود دانش ما غنی، قدرتمند و متحول باشد. این گشایش روح به مکاشفه می انجامد. پیش به سوی شناخت فرهنگ ها و علوم دیگر!

▪ کلام آخر؟

ـ آرزوی موفقیت، سلامتی، صلح و خوشبختی برای همه دارم.