در طی حکومت سلسله "کوینگ"، فن زی چوان در شمال چین ، بویژه در مناطق " راوتینگ"، "لیشیان" و "گائوتینگ" دراستان " هه بی" در منطقه امپراطوران "شیان فنگ" و "تونگری (1874- 1851) مشهور بود. راهبی به نام "ژائوکنی " در " رائوینگ" در استان هه بی زندگی می کرد که نه تنها در فن زی چوان متخصص بود، بلکه در "چائو جیائو چوان" (هنر ضربات پا) نیز استاد خوبی به شمار می آمد. او هنرها و مهارت های مشت زنی را با ظرافت به خانواده های "دوان " و "ونگ" آموخت .هنگامی که برادران "دوان ژیکو سو" و دوان ژی یانگ، سبک چائو جیائو را می آموختند، برادران "ونگ لاوزی و ونگ ژان او"
فن زی چوان را فرا می گرفتند. سپس این دو خانواده آموخته های خود را با
یکدیگر تبادل کردند. فن زی چوان بر استفاده از دستها تأکید دارد، در حالی
که چائو جیائو بر استفاده از پاها تأکید می کند، بنابراین فن زی چوان نوین
مهارتهای استفاده از ضربه های پا را نیز به خوبی داراست .
پس از آنکه
فن زی چوان در استان هه بی معرفی شد، در شاخههای زیادی گسترش یافت."مشت
لغزان بال عقاب"در بردارنده پایه هایی از تلفیق حرکتهای بال عقاب ، دویدن و
مشت لغزان است. هنگام که ضربه زده می شود گاهی دست در حالت مشت کرده است و
گاهی به صورت بال عقاب ، حرکتهای اصلی شامل: ضربه های مشت، اتمام
ناگهانی ، ضربه با آرنج ، قفل کردن ، فنون کشتی ، سائیدن و گرفتن و حرکت
های فرعی شامل : گردش به طرفین، بلند کردن ، چرخیدن، نفوذ کردن، افتادن ،
ضربههای چکشی و ناگهانی می باشد.
در فن زی چوان اجرای فرم به صورت
آهنگین (ریتمیک) با حرکت های آرام و تند و پیوسته و ناپیوسته است. مشت در
فن زی چوان به طور نفوذی و روبه جلو و آزادانه از سختی به نرمی تغییر می
یابد و به طور مستقیم به عقب برمیگردد. وقتی دست به سمت بیرون ضربه می
زند، پا با حرکتی تند آنرا همراه می کند، هنگامی که با سرعت به طرفین حرکت
می شود،بدن به هم قفل می شود. هرگز مشت بی هدف پرتاب نشده و همیشه هنگام
جمع کردن ضربه زده شده برای زدن ضربه دوباره آمادگی وجود دارد.اجرای فرم در
فن زی چوان کوتاه و مختصر است. حرکت های آن سریع و هماهنگ و در قالب
الگوهای فشرده صورت می گیرند. هنگام اجرای فرم، حرکتهای پا آرام و پیوسته
،در موقعیت فیزیکی ایستاده و حرکت ها در محور یک چهار ضلعی است. در یک
لحظه هر دو مشت مستقیم ضربه می زنند و سپس برای ضربه دوباره به عقب باز
میگردند. فنون متنوع و حرکتها مانند گردباد هستند و به سرعت چشم بر هم زدن
انجام می شوند.
ضربه های مشت در فن زی چوان به تندی رگبار قطره های
باران و به سرعت شعله ور شدن یک فیتیلهی باروتی است، مشت لغزان بر خشکی،
سرعت، سختی و حرکت های ارتجاعی تأکید دارد.
در نسخه ای از کوان جینگ چنین آمده است که:
در طول تاریخ شیوه های مبارزه با مشت شامل
32 فرم چانگ چوان از امپراطور "تای زو" (سلسله سانگ)
لیبو چوان (مشت شش مرحله ای )
هوچوان (مشت تقلید میمون)
فن زی چوان( مشت هشت حرکتی سریع )
غیره
وجود داشته است گرچه نام های آنها متفاوت است، اما اجرای فرم ها بطور کلی
مشابه است و این سبکها از بهترین سبک ها بشمار می آیند.
حال پس از گذشت
سالیان متمادی وبا توافقات مقامات شائولین در چین در میان نامهای کونگ فو-
ووشو- چوان فا – شائولین نام ووشو را برای جهانی شدن این ورزش برگذیده
وفدراسیون جهانی این ورزش تشکیل گردید که در میان سبکهای زیر مجموعه
فدراسیون جهانی ووشو سبک فن زی چوان از سبکهای اصلی به حساب می آید.