زندگینامه آنکو ایتوسو
در شوری اُکیناوا به دنیا آمد، ایتوسو زیر دست بزرگان کاراته از جمله سوکون "بوشی" ماتسومورا و کوساکو ماتسومورا آموزش دید. دوست صمیمی او یاسوتسونه آزاتو به وی سمت پیشکار پادشاه جزایر ریوکیو (اُکیناوا) را پیشنهاد کرد. به خاطر قدرت فوقالعاده بازوان، پاها و دستهایش شهرت داشت، گفته میشود که او حتی میتوانست به شیوه ایستادن روی اسب راه برود، (و از همین جا اسم مستعار آنکو را بر او گذاشتند). با توجه به داشتن دستان قویای که داشت میتوانست یک ساقه قطور خیزران را با مشتهای خود له کند، گفته میشود که او هر روز تا آرامگاه سلطنتی پیاده روی میکرده و مشت
های خود را با ضربه زدن به دیوارههای سنگی کنار جاده قوی میکرد. ایتوسو معتقد بود باید آنقدر تمرین کند تا در برابر قویترین و سختترین ضربهها مقاوم شود. در شیوه آموزشی ایتوسو، کاراتهکا طوری آموزش میبیند تا هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی قدرتمند شود.
توصیف این هنر از زبان خود او: " کاراته فقط به معنای توسعه قدرت فیزیکی نیست بلکه به معنای یادگیری اینکه چگونه از خود دفاع کنیم نیز میباشد، یار و یاور مردم باشید و هیچگاه بر علیه کسی جنگ نکنید. اگر ممکن بود هیچگاه سعی نکنید ضربه بزنید حتی وقتی که اتفاقی ناگهانی رخ میدهد مثل دیدن یک دزد یا یک شخص دیوانه، هرگز با دیگران با مشتها و پاهایتان روبرو نشوید. وقتی کاراته تمرین میکنید، سعی کنید چشمان خود را خوب باز کنید شانههایتان را پایین نگه دارید و بدن خود را سفت و محکم کنید، گویی که در میدان جنگ هستید. وقتی تکنیک و تاکتیکهای کومیته را تمرین میکنید تصور کنید با دشمن روبرو هستید، همیشه حواس خود را روی اطرافتان متمرکز کنید. یک مرد با شخصیت از تزاع اجتناب میکند وعاشق صلح و دوستی است. بنابراین هر چقدر یک کاراتهکا بیشتر تمرین کند، با دیگران ملایمتر و مهربانتر میشود. این یک کاراتهکای واقعی و حقیقی است."
متن زیر نامهایست که توسط استاد ایتوسو در اکتبر 1908 قبل از معرفی و رسمی شدن تمرینات کاراته در مدارس جزیره اُکیناوا نوشته شده.
تودِه
" به معنای دست چینی و اسم کاراته قدیم میباشد" از راه مذهب بودایی یا
کونفوسیوس توسعه پیدا نکرد. بعدها دو روش جنوبی و شمالی (روش معبد شائولین و
روش معبد شائولی) به اُکیناوا آورده شده که در آنجا به روشهای شورینریو و
شورِیریو شناخته شدند "شورین تلفظ ژاپنی شائولین میباشد" که هر دوی آنها
امـیازات قوی و مشابهی دارند.
1- توده مقدمهای است برای سلامتی جسم و جان، برای محافظت از والدین یا بزرگان خود، خوب است که بدون توجه به زندگی خود به دشمن حمله کنید. هرگز به دشمن تک نفره حمله نکنید، و اگر با آدم شرور و گردن کلفتی مواجه شدید نباید از توده استفاده کنید، به سادگی عقب نشینی کنید و گوشهای بایستید.
2- هدف توده این است که بدن را مثل سنگ و آهن سخت و مقاوم کند، از دستها و پاها باید مثل نوک تیر استفاده شود، قلب نیز باید شجاع و قوی باشد. اگر بچهها از دوران تحصیل در مدارس ابتدائی، توده را آغاز کنند، به خوبی برای خدمتِ نظام آماده خواهند بود. وقتی سرداران نظامی اروپا، ولینگتون و ناپلئون با یکدیگر ملاقات کردند راجع به این نکته که پیروزی فردا در میادین جنگ از زمینهای بازیِ مدارس امروز بر میخیزد سخن به میان آوردند.
3- تودِه را نمیتوان سریع آموخت. مثل گاوی که آهسته حرکت میکند، اما عاقبت هزاران کیلومتر را میپیماید، اگر کسی هر روز به طور جدی آموزش ببیند بعد از سه یا چهار سال معنای توده را عمیقاً درک خواهد کرد و شکل اکثر استخوانها و عضلاتش به نحوه مطلوبی تغییر خواهد کرد.
* کسانیکه به گونهای که در ذیل آمده آموزش ببینند، ضرورت تودِه را درک خواهند کرد.
4- در تودِه دستها و پاها بسیار مهم هستند و باید کاملاً و به درستی روی "ماکیوارا" تمرین شود. در این عمل شانههای خود را بیندازید، ریههای خود را باز کنید، با پاهای خود به زمین چنگ بزنید نیروی خود را جمع کنید و قدرت ذاتی و باطنی خود را به پائینترین جای شکم خود"هارا" فروبرید. با هر دست خود صد یا دویست بار تمرین کنید.
5- وقتی ایستادنهای تودِه را تمرین میکنید مطمئن شوید که کمر شما صاف است شانههای خود را پایین بیندازید، قدرت خود را جذب کنید و آنرا به پاهایتان انتقال دهید.
6-
تکنیکهای تودِه باید بارها و یکی پس از دیگری تمرین شوند. چرا که این
تکنیکها سینه به سینه و نسل به نسل به ما منتقل شده است، این سختی را به
خود بدهید تا کاملا فراگیرد که تکنیکها را در چه زمان و در چه موقعیتی
استفاده کنید، به داخل بروید، ضربه بزنید، رها کنید، این است قانون توریته
"کاراته".
7- شما باید مشخص کنید که تودهِ برای تربیت یک بدن سالم است (تربیت بدنی) و یا زیادتر کردن مشغله و وظیفهتان (تفریح و سرگرمی).
8- در حین تمرین شما باید تصور کنید که در میدان مبارزه هستید. زمانی که حمله و یا دفاع میکنید، چشمان خود را به خوبی باز کنید، شانههای خود را پائین بیاندازید و بدن خود را سفت کنید. حالا ضربات حریف را دفاع و سپس حمله کنید! همیشه با این روحیه تمرین کنید و نهایتاً وقتی در میدان واقعی قرار بگیرید به طور طبیعی آماده خواهید بود.
9- در حین تمرین تلاش بیش از حد نکنید چرا که میزان انرژی مصرفی شما بالا میرود، صورت و چشمان شما افروخته میشود و نهایتاً جسم شما آسیب میبیند. مراقب خود باشید.
10
– در گذشته کسانی که در تودِه استاد میشدند عمری طولانی داشتند و این
بخاطر اینست که تودِه به رشد استخوانها و عضلات کمک میکند و برای دستگاه
گوارش و گردش خون در بدن نیز مفید است. بنابراین منبعد تودِه باید پایه و
اساس همه ورزشهای مدارس ابتدائی و بالاتر از آن شود و به نظر من اگر این
ایده عملی شود ما در آینده مردانی خواهیم داشت که قادرند به تنهایی بر ده
تجاوز کار پیروز گردند. "لازم به تذکر است که هم اکنون در مدارس جزیره
اُکیناوا کاراتهدو جزئی از دروس تحصیلی میباشد".
دلیل ذکر این موارد این است که به نظر من همه دانشجویان دانشکده تربیت معلم جزیره اُُکیناوا باید تودِه تمرین کنند تا زمانیکه که فارغالتحصیل میشوند بتوانند دقیقا همه مطالبی را که من به آنها آموختم را به دانشآموزان خود در مدارس انتقال دهند. در طول 10 سال تودِه در سراسر اُکیناوا گسترش خواهد یافت و نتیجتاً به سرزمین ژاپن خواهد رسید و این یک سرمایه بزرگ برای جامعه نظامی ما است.
آنکو ایتوسو، اکتبر 1908
برگرفته از وبسایت استاد احد تنزاده shitokai.com