زندگی نامه شوشین ناگامینه

شوشین ناگامینه (1997 -1907)

ناگامینه متولد شهر ناها در اُکیناوا بود. وی کودکی بیمار و ریز اندامی بود بطوریکه در نوجوانی نیز به بیماری ورم شکم مبتلا شد. او در آن زمان سال دوم دبیرستان بود و برای معالجه‌ی خود رژیم سختی را شروع کرد و با مربیگری چوجو کوبا که یکی از همسایگان آنها بود، شروع به فراگیری کاراته نمود و خیلی زود تصویری از یک فرد کاملاً سالم را نشان داد. ناگامینه تجدید حیات خود را مدیون سخت‌کوشی‌هایش در مدرسه و در تمرینات کاراته بود. وی بقدری بهبود پیدا کرد که شاگرد ارشد کلاس کاراته‌ی مدرسه‌اش شد و دیگر شاگردان لقب چیپ‌پایی ماتسو به معنای درخت ستبر کاج به او دادند.

وی بعد از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان شروع به تمرین و مطالعه کاراته بطور تمام وقت کرد. به شهر شوری رفت و تحت نظر تارو شیمابوکو و آنکیچی آراکاکی تمرینات خود را آغاز کرد. پس از مدتی به استخدام ارتش در آمد، محل خدمت او لشکر 47 پیاده مستقر در منچوری چین بود. ناگامینه بعد از مدت کوتاهی ارتش را ترک کرد ولی بدنبال جایی می‌گشت تا توانایی‌های رزمی‌اش در آنجا مفید باشد و در نهایت به نیروی پلیس ملحق شد.

زماینکه افسر پلیس بود با استادان بزرگی چون چوکی موتوبو و چوتوکو کیان آشنا شد و به شاگردی آنها در آمد. در سال 1940 ناگامینه به لقب استادی (رنشی) رسید و از آن تاریخ تا پایان سال 1952 رییس پلیس شهر موتوبو در اُکیناوا بود و در آن دوران به پلیس‌های کلانتری خود کاراته آموزش می‌داد.

ناگامینه در سال 1952 بازنشسته شد و در سال 1953 به مرکز اُکیناوا یعنی شهر ناها بازگشت و دوجوی خود را براه انداخت. ناگامینه در طول سالها فراگیری و نیز آموزش کاراته صاحب تجارب فراوانی شده بود از این رو به روش خاص خود کاراته را آموزش می‌داد. نام روشی که او ایجاد کرده بود ماتسوبایاشی ریو گذارده شد. وی تدریس این سبک از کاراته را تا زمان مرگ خود در سال 1977 ادامه داد و پس از وی پسرش تاکایوشی ناگامینه راهش را ادامه داد.

ناگامینه دو کتاب در زمینه کاراته نوشت که عبارت بودند از؛ ماهیت کاراته‌‌دو اُکیناوایی و زندگینامه بزرگان کاراته اُکیناوا. کتاب اول به سال 1976 توسط شاگرد ناگامینه به نام کاتسوهیکو شین‌ذاتو با انگلیسی ترجمه شد و کتاب دوم نیز در سال 2000 توسط پاتریک مک‌کارتی به انگلیسی ترجمه شد.