سیلات Silat هنررزمی ملی مجمع الجزایر جنوب شرق آسیا

بمعنای « عملکرد سریع » یا « حیله » و هنر رزمی ملّی مجمع الجزایر جنوب شرق آسیا است که از مالزی تا گینة نو و همراه با موسیقی تمرین می شود . گفته می شود این هنر که بعد از ترکیب با سبک پنت جاک ، پِن جاک سیلات Pen Jack Silat ( مبارزه با استفاده از فنون و حرکات خاص بدن ) و پنچاک سیلات Penchak نیز نامیده می شود , در قرن 6 یا 7 میلادی در جزیرة سوماترا Sumatra و توسط یک زن ابداع شده است . عقیده بر این است که این زن , با مشاهدة مبارزة بین ببر و یک پرندة عظیم الجثه , حرکات این دو حیوان را تقلید کرده و بکمک شوهرش سبک سیلات را خلق می کند ! البته عده ای ریشة این سبک را به حدود هزار سال پیش و جنوب چین می رسانند . همچنین عدة دیگری نیز آنرا دارای ریشة ایرانی می دانند ! به هر حال این هنر قبلاً سیلک تواوه Silek Tuoh نامیده شده و حدود 3 هزار سبک داشته که از این تعداد , مجموعاً 600 سبک به تنهایی در مالزی فعال بوده اند ! و امروزه نیز بیش از 150 سبک از آن به ثبت رسیده است ! سبک امروزی سیلات گویا توسط استاد فقیدی بنام سوئِرو دویرجو ( متولد 1929 م ) تدوین شده است و فنون درگیری از نزدیک , پرتاب و شکستن مفاصل حریف , جزو تکنیکهای اصلی آن محسوب می شوند .

هنر فیلیپینی آرنیس دِمانو Arnis De Mano

آرنیس دِمانو Arnis De Mano  بمعنای « کنترل بوسیلة دست » و هنری باستانی است که گفته می شود در سال 750 م خلق شده و به اسامی کالی Kali ( سلاح لبه دار ) , پاگ کالی Pag Kali , اِسکریما Eskrima و اِس توکادا Estocada نیز شناخته می شود . این سبک شامل استفاده از چوب , شمشیر , خنجر و در آخر تکنیکهای دست خالی است و در آن از شلوار کوتاهی که تا زانو می رسد و شبیه شلوار کشتی باستانی ایران است , استفاده می شود . زمانی که در قرن 16 میلادی اسپانیایی ها بر فیلیپین مسلط شدند , این هنر را ممنوع اعلام کردند اما چون دارای موزیک و شبیه رقص بود , لذا تمرین آنرا آزاد کرده و آنرا اِسکریمیش Skrimish نامیدند

تاریخچه نینجوتسوی جهان

ninja تقریبا در قرن ششم میلادی (بودیسم) وارد ژاپن شد و منجر به درگیری بین کسانیکه می خواستند بودیسم را بصورت یک مذهب رسمی درآورند و کسانیکه از (شینتوایسم) بعنوان مذهب ملی طرفداری می کردند شد. بر طبق شواهد موجود پیشینیان نینجاهای ژاپنی از طرفداران بودیسم بودند و به همین دلیل یاغی نام گرفتند، آنها در اوایل قرن هفتم برای فرار از شکنجه مذهبیون و کشته شدن توسط نیروهای سلطنتی به کوهستانهای نزدیک کیوتو رفتند و بعدها (یامابوشی یا زاهدان کوهستان) نام گرفتند آنها فلسفه عارفانه خود را بر پایه واقع بینی عملی پایه گذاری کردند و برای حمایت از خود دانش و تمرین هنرهای رزمی و استراتژی نظامی را با ترس روانی و قدرتهای اسرارآمیز ترکیب کردند تا بتوانند با نیروهای نظامی کم خود در دل دشمنان ترس ایجاد کنند.نینجوتسو ریشه در اثر کلاسیک نظامی چینی یعنی «سان تزو» دارد که توسط سان وو استراتژیست معروف سده پنجم پیش از میلاد به رشته تحریر درآمده‌است. این اثر در قرن ششم میلادی وارد ژاپن شد و به طور دقیق توسط دربار سلطنتی و خانواده‌های متخاصم مورد بررسی قرار گرفت. بودیسم نیز تقریباً در همان زمان وارد ژاپن شد، پیشینیان نینجاها به دلیل گرایش به بودیسم، یاغی نامیده می‌شدند. درآن هنگام درگیری‌های شدیدی میان هواداران بودیسم و پیروان مذهب ملی ژاپنیها یعنی آئین شینتو جریان داشت و این گروه‌های یاغی که بعدها به یامابوشی معروف شدند، برای حمایت از خود تمرین هنرهای رزمی و استراتژی‌های نظامی را با ترس روانی و قدرت‌های اسرار آمیز ترکیب کردند. پس از آن نینجاها در گروه‌های کوچک با در پیش گرفتن روشهای کاملاً سری جنگی تا قرن نوزدهم خود را به عنوان نیرویی بسیار با نفوذ در کشور ژاپن مطرح کردند. بزرگ‌ترین تجمع نینجاها در سوم نوامبر ۱۵۸۱ میلادی اتفاق افتاد. در آن روز اُدا نوبونگا قدرتمندترین رهبر نینجا ارتشی ۴۰ هزار نفره را در برابر حدود ۴ هزار نینجا که کنترل ایالت ایگا ( در حال حاضر مه یی) را در اختیار داشتند، رهبری کرد. نبردی که تنها تعداد انگشت شماری از نینجاهای ایگا از آن جان سالم به در بردند. از آن به بعد نینجاها توانستند با سازمان منسجمی که ایجاد کرده بودند، قدرت پلیسی مطلق را در ادو (توکیو امروزی) و دیگر شهرهای ژاپن در دست داشته باشند.

معرفی رشته نینجوتسو

هنرهای رزمی نین جوتسو (نینجا) نین جوتسو در لغت به معنای هنر پنهانی است که شیوه ای به وجود آمده برای دفاع از خویشتن و رسیدن به مهارتهای ویژه رزمی برای غلبه بر دشمن .در مورد تاریخچه این سبک رزمی باید گفت: در قرن ششم میلادی مذهب بودیسم وارد کشورژاپن شد و موجب بوجود آمدن چالش بین دو مذهب«بودیسم»و«شینوئیسم» شد که مذهب ملی آن دوران بود طرفداران مذهب بودیسم به روایتی همان پیشینیان نینجا بودند آنها دراوایل قرن هفتم برای فرار از شکنجه مذهبیون به جنگلها و کوهها سوزوکا رفتند و با مابوشی نام گرفتند مبدأنینجاها دو سرزمین کوگا و ایگا بوده با معروفترین خانواده های نینجا «هاتوری،فوجی بایاشی موموچی» است ؛ دوره کاماکورا یک دوره طلایی برای آنها بوده همچنین یکی از دشمنان قسم خورده نینجاها «ادانابوناگا» بوده است متولیانی که برای ترویج این رشته تلاش کرده اند :

تاریخچه جیت کان دو

جیت کان دو (به چینی截拳道) یکی از ورزش‌های رزمی سرزمین چین است که توسط بروس لی، کونگ فوکار و هنرپیشه معروف سینما پایه گذاری شد. بیشتر تکنیک‌های جیت کان دو براساس هنر رزمی وینگ چون کونگ‌فو طراحی شده‌است، چرا که بروس لی تمرینات کلاسیک رزمی خود را در هنگ کنگ زیر نظر استاد ییپ من استاد بزرگ این سبک انجام داده‌بود. فنون وینگ چون در جیت کان دو به شکلی تغییر یافته‌اند که کاربردی تر باشند و استفاده از سلاح‌های سرد نیز در آن بسیار گسترده‌تر است. بسیاری از ضربات و حرکات سایر هنرهای رزمی به‌آن افزوده شده‌اند، به طوریکه برخی جیت کان دو را اولین رشته و الگوی ابتدایی هنرهای رزمی ترکیبی می‌دانند. روش استفاده از سلاح‌های سرد در جیت کان دو بر پایه هنرهای رزمی کالی و اسکریما است از همین رو این رشته جیت کان دو کالی اسکریما نیز نامیده می‌شود. این رشته گاهی جان فان کونگ فو نیز نامیده می‌شود. جان فان حروف اول نام بروس لی در زبان چینی است. به همین جهت در سال ۲۰۰۴ بنیاد بروس لی نام رسمی این هنر رزمی را به جان فان جیت کان دو تغییر داد.

معرفیرشته جیت کان دو

جیت کان دو(Jeet KunDo) را به علت سبک عجیبش می شناسند. سابقه این روش در هنرهای رزمی طولانی است و هنری که در مراحل مختلف مبارزات توسط بروس لی، اژدهای افسانه ای هنرهای رزمی پایه ریزی گردید. سرانجام در دهه شصت میلادی به این نام شناخته شد. در حالیکه بروس لی تلاش می کرد تا نشان دهد جیت کان دو هیچ شیوه یا روش مبارزه ای خاصی ندارد؛ جامعه هنرهای رزمی و علاقمندان به این رشته تحت تأثیر حرکات خارق العاده او قرار گرفتند و این سبک، خیلی زود با الهام از سنت های چینی در هنرهای رزمی در میان هواداران این رشته جای خود را باز کرد.