بودو چیست؟

بودو، یک هنر جنگی است که هدفش صلح و آرامش است. شیوهٔ یک مبارز و جنگجوئی است که اعتقاد دارد، بهترین حمله خوب دفاع کردن است. کشورها نیز خودشان را به انواع تسلیحات مسلح می کنند و یک وزارت دفاع آماده برای خود تشکیل می دهند، به نحوی که کشورهای متخاصم و جنگ طلب حتی فکر سلطه جوئی را نیز به سر راه ندهند. این یک استراتژی و تدبیر جنگی است. این شگردها و تدابیر فنی، همگی از فنون رزمی به شمار می آیند.

منش و عملکرد بودو Budo، در عبارت ژاپنی گوجو Goju، خلاصه می شود. این اصول و قوانین را در یک مثال غیررزمی برای شما شرح می دهیم:

هنگامی که ۱۳ ساله بودم برای اولین روز درس جغرافی دیر رسیدم. معلم سرم فریاد کشید و تهدیدم کرد چنان چه بار دیگر دیر بیایم، تنبیه انضباطی سختی خواهم شد. هیچ کس در کلاس فکر نمی کرد قادر باشد از این معلم چیزی بیاموزد و یا حتی یک مورد خوشایند از وی ببیند. همان طور که روزها سپری شد، ما همگی دریافتیم که به او هم چون معلم احترام گذاشته و هم چون یک انسان، ستایشش کنیم و درس جغرافیا را نیز خیلی خوب یاد بگیریم. سال ها گذشت، روزی که مشغول تدریس رشته ای در انجمن محلی کالج بودم، او را در محوطهٔ بیرون دانشکده ملاقات کردم و هر دو خاطره ٔ آن روزها را به یاد آوردیم. من توجه او را به شیوهٔ برخورد خشن و زمختش در اولین جلسهٔ درس معطوف کردم، او لبخندی زد و گفت: ”چنان چه با سختی و دشواری شروع کنی، قادری که همیشه دلپسند و مطلوب شوی؛ اما اگر با نرمی و ملاطفت آغاز کنی، تقریباً غیرممکن است که بتوانی سخت و استوار شوی!“

واژه ژاپنی OJU، در میان سایر معانی به مفهوم سخت و نرم یا خشن و ملایم است. یک تسلسل فیلسوفانه از سخت به نرم. اساس و پایهٔ GO (سخت)، مقدم است بر JU (نرم) است. در هنرهای رزمی، سخت مبین حرکات مستقیم و خطی suri است و نرم مشخص کننده حرکات جانبی okuri است.

برای این که دریابیم دانش GO، به تفسیر و ترجمهٔ درستی از JU نیازمند است، مجبوریم که به شرح این دو ویژگی بپردازیم: متأسفانه عده ای از مردم با از قلم انداختن سختی (GO)، مستقیماً به سمت نرمی (JU) پیش می روند. بدتر از آن این که هنوز هستند عدهٔ کثیری که هرگز جریان و حرکت سخت را پشت سر نگذاشته اند تا زیبائی نرمی را دریابند.

شخص تعلیم داده نشده، در هنگام مواجهه با موقعیت های سخت و مصیبت بار و گردنکشی ها به هر شکلی که باشد، واکنش و پاسخ خود را فقط به سختی (GO) محدود می کند. او پرخاشگرانه عکس العمل نشان می دهد. اگر توهین ببیند، توهین می کند. هُل داده شود، هُل می دهد و چنان چه ضربه بخورد متقابلاً ضربه خواهد زد. شخص متفکر و هوشیار، به ماهیت حمله توجه می کند، علت و معلول را تجزیه و تحلیل کرده و حرکات متقابل و تلافی جویانهٔ خود را به گونه ای کارآمد که از لحاظ اقتصادی، ممکن و قابل اجرا باشد، طرح ریزی می نماید. تربیت و تمرین در نرمی JU او را قادر می سازد که تمام این ها را خیلی سریع انجام دهد.

این هنگامی مهم است که قبل از به کار بردن JU، درک و فهم درستی از GO داشته باشیم. همیشه نیازی به تجربه کردن سختی نیست. با این حال، آنهائی که سختی (GO) را تجربه کرده اند، معمولاً درک عمیق تری از نرمی (JU) دارند. آیا هنوز سردرگم هستند؟ اجازه دهید تا با آوردن مثال هائی برای شما به فهم این موضوع کمک بیشتری نمایم:

این ها همگی اشکال متفاوتی از اصول و قوانین GOJU می باشد: وقتی یک کودک کار اشتباهی انجام می دهد، تنبیه می شود. (GO) اگر او به انجام دوبارهٔ اشتباه خود مبادرت ورزد، به او تذکر داده خواهد شد و او را از تنبیه شدن آگاه می سازند، سپس کودک، دست نگه می دارد (نرمی). چنان چه نتیجه نگرفتیم، پس باید دوباره به سختی بازگردیم.

می دانیم که این یک مثال بسیار ساده است که در خیلی وضعیت ها به درستی عمل نمی کند. نکته این جاست که اساس کار آموزش داده شده بود، در نتیجه کودک، توانست پیشاپیش معنی آن را درک کند. اگر لازم باشد، به عقب برمی گردیم تا سختی (پایه) را به اندازه کافی بفهمیم تا جائی که برای JU پویا (پیشرفته)، کافی به نظر برسد.

بدیهی است که انجام JU، بسیار خوشایندتر و مطلوب تر از GO است.

مردی با ضربهٔ مشت، بینی شما را هدف می گیرد، آیا شما حملهٔ او را دفع می کنید (با قرار دادن مانعی در برابر ضربه)؟ یا صحنه را ترک کرده و دور می شوید (جا خالی می دهید)؟ تفاوت را می بینید؟ یکی ثابت و ایستا و دیگری متحرک و پویا. یکی سختی GO، دیگری نرمی JU. عدالت خواستن و تلافی کردن GO. شکیبائی و بخشش JU.

در یک روز گرم و سوزان تابستانی گرما، سختی است و سرما، نرمی یا آسایش است.

و بالعکس در یک روز سرد و سخت زمستانی، سرما سختی است و گرما نرمی است.

جنگ و نبرد سختی GO و مذاکره و صلح نرمی JU است.

سختی GO همان غریزه ابتدائی و اساسی انسان، و نرمی JU مشاهدهٔ فراسوی لحظات آنی (ضروری) و اثرات عمل و عکس العمل و فهمی پویا و مترقی است.