کاتای چین‌تو

در افسانه‌ها آمده است؛ سالها پیش (احتمالاً در ابتدای قرن نوزدهم بوده است) در نزدیکی سواحل اُکیناوا، کشتی‌ای غرق شد و تنها بازمانده آن کشتی ملوان چینی بود به نام چینتو. در آن زمان روابط چین و اُکیناوا بسیار تیره بود و چینتو قدم به خاک دشمن گذارده بود و ترس از دستگیر شدن او را روانه جنگل و غارها نمود. پس از مدتی فشار گرسنگی موجب شد تا برای بدست آوردن غذا شبانه مزارع و انبارها را غارت نماید. روستاییان که از دزدی‌های شبانه بسیار عصبی و ناراحت بودند از فرماندار درخواست کمک کردند.

ماتسومورا که رییس گارد محافظین شاه بود مأمور دستگیری ملوان چینی و ختم قائله شد. ماتسومورا با چینتو درگیر شد. اما پس از تبادل چند تکنیک متوجه شد که از پس تیزهوشی و چالاکی چینتو بر نمی‌آید. این اولین بار بود که ماتسومورا چنین مبارزه‌ای را تجربه می‌کرد. ناچار سر تعظیم فرود آورد و از در دوستی با او وارد شد،‌ قرار شد که ماتسومورا به چینتو پناه دهد و از او نگهداری کند تا زمانیکه که فرصتی پیدا شود تا او به چین مراجعت کند،‌ در عوض چینتو نیز روش مبارزه‌ی خود را که برای ماتسومورا تازه‌گی داشت بیاموزد.

این داستان در حالیکه زیبا و طبیعی بنظر می‌رسد ممکن است ساختگی نیز باشد. این داستان اولین بار در سال 1914 و در یک روزنامه اُکیناوایی چاپ شد که توسط استاد فوناکوشی نوشته شده بود. او این ماجرا را از استاد خود ایتوسو شنیده بود، ایتوسو نیز آن را از خود ماتسومورا شنیده بود. چیز دیگری که در مورد اعتبار این قصه وجود دارد، طبیعت افسانه‌ای بودن این داستان است. همانطور که این موضوع مشخص است و همه به آن احترام می‌گذارند، تلاشهای فردی برای به خاک مالیدن دشمن به وسیله‌ی ابزارهای فیزیکی بی‌نتیجه می‌ماند تا موفقیت تنها از طریق رویکرد صلح‌آمیز به دست آید.

اما یک سری شواهد تاریخی دیگر نیز وجود دارد. زمانیکه ماتسومورا در دربار پادشاه اُکیناوا خدمت می‌کرد، در هنر رزمی وو ژو کوآن - wu zhou quan - که یکی از روش‌های بسیار محبوب کونگ‌فو در چین بود کاتایی تمرین می‌شد که در زبان ماندارین (چینی) چن‌تو - chen to - نامیده می‌شد. این سبک از کونگ‌فو بیشتر در استان فوژیان در جنوب کشور چین و نیز جزیره تایپه تمرین می‌شد و این دو استان پل ارتباطی اُکیناوا با دنیای خارج بودند. ماتسومورا از طریق دیگر اساتید چینی با این کاتا آشنا شده و نهایتاً منجر به نگارش نسخه‌ی دیگری از این کاتا می‌شود و نام چین‌تو را به روی آن می‌گذارد.

از دیدگاه عملی، کاتا روی حرکات تعادلی و نیز گول‌زدن حریف تاکید دارد. این کاتا تأکیید زیادی به ایستادن ساگی‌آشی‌داچی دارد، یعنی اینکه فرد روی یک پا بایستد و سعی کند تعادل خود را حفظ کند در حالی که دست‌ها یکی در بالا و دیگری در پایین قرار می‌گرفتند. این وضعیت حالت یک مرغ ماهیخوار را داشت که می‌خواست به سمت حریف ضربه بزند. در چینتو هم چنین از طریق چرخش مداوم روی یک پا، تعادل شخص تقویت می‌شود. این حرکات‌ چرخشی که برخی از آنها کوچک و به اندازه‌ی چهل و پنج درجه بودند یک شکل گول‌زننده‌ برای فریب دادن رقیب و اجتناب او از حمله به فرد می‌دادند. چینتو به جای استفاده از قدم‌های کامل از طریق حرکات چرخشی (360 درجه)‌ از حملات حریف دور می‌شد. این حرکات یا بعبارتی چرخش‌ها در حالی که مدافع را به اندازه‌ی کافی در نزدیکی وضعیت ضد حمله قرار می‌داد، از تکنیک‌های طرف مقابل نیز به شکل ظریفی جلو‌گیری می‌کرد.

در حال حاضر کاتای چین‌تو در سه نسخه‌ی متفاوت تمرین می‌شود؛

• نسخه‌ی (ماتسومورا – ایتوسو) که نحوه اجرا در آن از جلو به عقب می‌باشد.
• نسخه‌ی (کوساکو ماتسومورا یا توماری‌ته) که در این نسخه کاتا در طرفین (پهلو به پهلو) اجرا می‌شود.
• نسخه‌ی (چوتوکو کیان) که بیشتر حرکات و اجرا تکنیک‌ها در زوایای چهل و پنج درجه می‌باشد.

منبع :سعید آرین