اصول پیشرفت در انجام تکنیکهای کاراته، بدست
آوردن فرم صحیح و تعادل است. در کاراته کلمه ایستادن یا داچی، در واقع به
قسمت پایین بدن اتلاق میگردد. برای اینکه تکنیکها سریع، بطور صحیح، با
قدرت و به نرمی و روان انجام شوند، ایستادن یا داچی باید قوی و مقاوم باشد.
در کاراته، ایستادن یا داچی به موقعیت قسمت
پایین بدن، یعنی باسن و پاها اشاره دارد که در حقیقت حامل قسمت بالای بدن
میباشند، لذا هنگامی که فرم بدن در بهترین حالت ممکنه است، تکنیکها نیز
به بهترین شکل انجام میشوند. این مساله در لحظهای که تکنیک اجراء میشود
به حداکثر اهمیت خود میرسد.
مشخصات ایستادن یا داچی خوب و صحیح
اصول اجرای یک تکنیک عبارتند از؛ ایستادن صحیح بعلاوه داشتن تعادل و همکاری هماهنگ قسمتهای مختلف بدن، و همه اینها باید در آن واحد عملی گردند. تنها در این صورت است که تکنیکها سریع و قدرتمند میگردند. کنترل اصلی این موارد، بستگی کامل به ایستادن خوب و صحیح داشته و در حقیقت بوسیله آن رهبری میشود.
دستهبندی ایستادنها یا داچیها
داچیها را میتوان به دو گروه تقسیمبندی کرد که این خود نیز بستگی به موقعیت زانوها نسبت به مرکز ثقل بدن دارد.
داچیهایی که در آنها زانوها با قدرت زیاد به
طرف خارج خطی که مرکز ثقل بدن را به زمین وصل میکند، کشیده شدهاند مانند
ذنکوتسو داچی، شیکو داچی، کوکوتسو داچی.
داچیهایی که در آنها زانوها به طرف داخل پیچ خوردهاند، مانند: سانچین داچی، نکوآشی داچی و نایفانچین داچی.
نکات مهم در داچیها
کشش زانوها
مجسم کنید که خطی دو زانو را به یکدیگر متصل کرده و آنها را بطرف خارج از دو طرف میکشد. زانوها را با قدرت به دو طرف آن خط بکشید.
زانوها و قوزک پا
زانوها و قوزکهای پا باید به اندازه کافی و موثر و با قدرت خم شوند.
کف پا
کف پاها باید تماس کامل با زمین داشته باشند، انگار که با چسب چسبیدهاند.
موقعیت باسن
موقعیت باسن، بر حسب نوع داچی تفاوت کرده و باید بطور صحیح حفظ شود.
مرکز ثقل
برای داشتن قدرت زیاد و ایستائی و مقاومت، لازم است که احساس شود که فاصله بین ناف و مقعد، در کوتاهترین حد ممکنه میباشد. ارتفاع مرکز ثقل بدن نیز از اهمیت زیادی برخوردار است، هر چقدر ارتفاع مرکز ثقل بدن کمتر باشد، داچی از مقاومت بالاتری برخوردار میشود.