فرانچسکو فیلهو : جنگجوی رینگها و تاتمی‌ها

فرانچسکو فیلهو در سال 1971 در برزیل بدنیا آمد. در آن زمان هنوز هنرهای رزمی برزیلی بخصوص جوجیتسو، وال (Val)، تودو (Tudo) و لوتالیور (Luta Liver) در سطح جهانی مطرح نبودند. فرانچسکو که شیفته هنرهای رزمی بود برای اولین بار در سن 12 سالگی وارد یک دوجوی کاراته می‌شود. اما نه یک دوجوی کاراته معمولی. کاراته استاد اویاما یعنی کیوکوشین کای. در آن هیچ کس نمی‌توانست بگوید که آینده‌ای روشن در انتظار این جوان برزیلی است که او را به قله کاراته جهانی خواهد رساند. اولین معلم او «نوبویوکی ایموری» که در برزیل تنها چند سالی تجربه مربیگری داشت خیلی زود متوجه استعداد شاگرد جدید خود شد. اگر از او بپرسید چرا کاراته را شروع کرد می‌گوید: «زمانی که بچه بودم بیشتر اوقاتم را به نگاه کردن فیلمهای هنرهای رزمی می‌پرداختم تا اینکه برادرم مرا برای اولین بار به یک دوجو برد که سرنوشت مرا عوض کرد».

نیاز به از خود فراتر رفتن و جاذبه‌ای که فعالیت بدنی برای او داشت، او را بزودی راهی مسابقات و میدان مبارزه کرد. کاراته کیوکوشین کای که برای بزرگسالان بسیار سنگین و سخت است، مبارزاتی برای کاراته کودکان نیز ترتیب داد که به جوانترها آزادانه اجازه ابراز احساسات می‌داد. یکسال پس از آغاز کارش در اولین تورنمنت شرکت کرد ولی نتیجه درخشانی بدست نیاورد. اما چه اهمیتی دارد! این مسئله باعث تشویق او شد تا بهتر کار کند. در سن 14 سالگی او به نوعی شاگرد و مرید استاد ایلوری شد و دردوجوی او مشغول شد یعنی بشتر در زندگی در دوجو سرمایه‌گذاری کرد. سالن تمرین را تمیز می‌کرد و به امور مختلف تکنیکی و تجاری رسیدگی می‌کرد تا بتدریج در روح کیوکوشین نفوذ پیدا کند. در این دوره جدید زندگی او، پیروزیهای قهرمان آینده ما مشخص‌تر بود. فیلهو می‌گوید: «از آن زمان خودم را مسئول می‌دانستم. خودم با خودم هر بار جدی‌تر و سخت‌گیر‌تر بودم و نتیجه بهتری می‌گرفتم.

قهرمان کیوکوشین کای جهان

به تدریج که فرانچسکو ظرفیتش را افزایش می‌داد و در کومیته پیشرفت می‌کرد خواسته‌هایش بیشتر آشکار می‌شد. زمانی که او برای اولین بار در مسابقات قهرمانی کیوکوشین کای برزیل شرکت کرد 16 سال بیشتر نداشت. در این مسابقات سه نفر اول هر گروه به ژاپن اعزام می‌شدند. اما زمانی که فرانچسکو برای دور آخر و مقام سوم چهارمی به زمین رفت از این موضوع آگاهی نداشت. نتیجه اینکه جزو سه نفر اول نبود. طبق گفته‌اش: «اگر آخرین مبارزه‌ام را پیروز می‌شدم به ژاپن می‌رفتم و این تجربه بسیار خوبی برای من می‌شد. اما نمی‌دانستم که مقامهای اول تا سوم به این سفر اعزام می‌شوند و مبارزه را از دست دادم». حال می‌دانیم که چگونه فیلهو به آرزویش که همان بدست آوردن این تجربه در ژاپن بود، دست پیدا کرد. سه سال پس از این مبارزه، فیلهو به شاگردی «سی جی ایزوپ»، مسئول کیوکوشین کای در برزیل، درآمد. در سال 1990 فرانچسکو 19 سال داشت و این امید جوان به همراهی مربی جدید خود وارد دنیایی متفاوت شدند. ورود به مسابقات بزرگ.

در سال 1991، فرانچسکو فیلهو به یکی از رویاهایش جامه عمل پوشانید: سفر به ژاپن. در ژاپن او با استاد «ماسوتاتسو اویاما» بانی سبک و مرکز کاراته کیوکوشین کای ملاقات نمود. فیلهو در اصل هیچ گاه شاگرد واقعی استاد نبود اما جو مسابقات در ژاپن و ملاقات او با برترین‌های ژاپنی دست به دست هم داد تا از او فیلهوی کنونی را بسازند. سه سال بعد در سال 1994 استاد اویاما حیات را بدرود گفت. در سال 1996، فرانچسکو برزیل را به قصد اقامت در ژاپن به مدت یکسال ترک می‌کند تا به تکمیل تعلیمات خود بپردازد در آن زمان او دیگر یک مبارز مشهور و بی‌چون و چرا در کاراته بین‌المللی بود. قهرمان برزیلی اکنون خواهان برترین عنوان بود. قهرمانی جهان در تمام سبکها در مسابقات قهرمانی جهان در رشته کیوکوشین کای کاراته (بدون جدول وزنی و براساس ضربه فنی) که در سال 1975 برای نخستین بار اجرا شده بود و هر چهار سال یک بار برگزار می‌شد هیچ غیر ژاپنی مقام اول را بدست نیاورده بود: در سال 1975 شاگرد استاد «اویاما» به نام «کاتسواکی ساتو» این مسابقه را برد. در سال 1979و 1984 نوبت به «ماکاتو ناکامورا» رسید. در سال 1987 «شوکی ماتسویی» با مبارزه فینال به یادماندنی مقابل «اندی هوگ» به مقام قهرمانی رسید. در سال 1991 «کنجی میدوری» با جثه‌ای متوسط به مقام اول رسید و در سال 1995 کن جی «یاماکی» برتری سنگین وزنها را با بدست آوردن مقام ششم جهان نشان داد. فیلهو با دقتی خاص نظاره‌گر مبارزات این ژاپنی‌ها بود چون اکنون حس می‌کرد دیگر نوبت او رسیده است. او صاحب تکنیک خوب، جثه‌ای متناسب و تجربه لازم برای مطرح کردن خود، بود و در ضمن با توجه به شرایط موجود احتمال دستیابی او به مقام مورد نظرش زیاد بود او در مدت 4 سال که فرصت داشت به تمرین پرداخت ژاپنی‌ها به نوبه خود خطر را احساس کردند. فیلهو در حال صعود بود در حالیکه «یاماکی» در آخر کار خود بود. اما درست در همین زمان ژاپن بود که در تمام مسابقات پیروز می‌شد: قهرمانی ژاپن تمام وزنها و قهرمانی ژاپن دسته سنگین وزنها. تیم ژاپن و در رأس آن «کازومی» خود را طی یک استاژ به مربیگری خود «ماتسویی» آماده می‌کردند. روز نهایی 7 نوامبر 1999 درتوکیو بود. فیلهو در عرض دو روز می‌بایست به 7 حریف غلبه کند تا در نهایت مقابل هاجیمه کازومی قرار گیرد. مسابقات که با حضور 45 هزار تماشاچی برگزار شد توسط «سی ایزوبه» داوری شد. اما در پایان وقت دوم اضافی مسابقه باز هم به تساوی کشید. هیچ کس نمی‌توانست یکی از دو حریف را انتخاب کند. در وزن‌کشی این دو کمتر از 10 کیلو با هم اختلاف داشتند. فیلهو (106 کیلو) و کازومی (100 کیلو). در نتیجه غیرممکن بود که پیروزی را نصیب حریف کم‌‌وزن‌تر کنند. تنها مورد باقیماند شکست اجسام بود که فیلهو در این زمینه امتیاز بیشتری داشت چون در آزمونهای اولیه، فیلهو چند چوب بیشتر از حریف خود شکسته بود. در نهایت مبارز برزیلی به عنوان برنده انتخاب شد. برای اولین بار در تاریخ کیوکوشین کای مقام اولی از چنگ ژاپنی‌ها درآمد. از این پیروزی به بعد، فرانچسکو فیلهو نه تنها در برزیل بلکه در ژاپن که محل بدست آوردن همان مقام کازومی بود، یک قهرمان واقعی به شمار می‌رفت