سلاح کاما

اما نمی شود در مورد سلاحهای سرد صبحت کرد و به کاما (KAMA ) اشاره ای نداشت به خصوص اینکه در بسیاری از انیمیشن های رزمی این سلاح سرد حداقل در دست یکی از شخصیتها قرار داشته و با استفاده از آن صحنه های بدیع رزم تن به تن ایجاد می شود.

سلاح ناگیتانا

سلاح سردی به نام ناگیناتا ( NAGINATA )

این سلاح ژاپنی بیش از 1500 سال قدمت دارد و نام آن حتی در کتاب کوجیکی نیز ذکر شده است. ناگیناتا از یک دسته چوبی و یک تیغه خمیده فلزی تشکیل شده است و شباهت زیادی به گوان دائو ( سلاح چینی ) و گلیو(سلاح اروپایی ) دارد. اولین سند مکتوبی که بیانگر کارایی خوب ناگیناتا در میدان جنگ است در سال 1086 به رشته تحریر درآمده است و درآن ناگیناتا به عنوان سلاح ایده آل قهرمانان و جنگجویان بزرگ معرفی شده است.
طی نبرد گمپای (1180 الی 1185 ) که طی آن دو خاندان تایرا و میناموتو با یکدیگر در جدال بودند ، ناگیناتا خوش درخشید و مشخص شد که این سلاح بر علیه سواره نظام حربه مرگباری است.

زندگینامه تاکاهارا پی‌چین

تاکاهارا پی‌چین

در سال 1683 و در منطقه آکاتاچو در جنوب شهر شوری جزیره اُکیناوا متولد شد. در جامعه فئودالی آن زمان خانواده وی جزء طبقه سطح بالای جامعه بود و از اینرو می‌شد حدس زد که او از لحاظ تحصیلات به سطوحی عالی دست خواهد یافت.

ییپ من

ییپ من

نام و شهرت : ییپ من

سبک : وینگ چون کونگ فو
تاریخ تولد : اول اکتبر 1893 برابر 9 مهر 1272
محل تولد : چین
تاریخ فوت : 2 دسامبر 1972 برابر 11 اردیبهشت 1351
علت فوت : سرطان
مهمترین فعالیت

تاسیس و ایجاد سبک رزمی وینگ چون کونگ فو

سبک وینگ‌ چون که امروزه برای بسیاری از مردم شناخته شده است، توسط یک زن ابداع شد. این سبک با روش و طرحی اوریژینال و توسط پیروان خودش در سرتاسر چین منتشر شد.
ایپ‌ من را که همه بعنوان آخرین استاد بزرگ این سبک می‌شناسند، کسی بود که وینگ‌چون را بیرون از دروازه‌های چین، معرفی کرد.

رشته نانچوان

رشته نانچوان

نانچوان یا بوکس جنوبی یکی از سه سبک اصلی و استاندارد ووشو جهان بوده که به علت دارا بودن مشخصات منحصر به فرد خود اعم ازقدرت وسرعت و انعطاف پذیری جایگاه ویژه ای در بین هنرجویان ایرانی دارد . این سبک در قسمت تالو ( اجرای فرم) به سه صورت اجرای فرم استاندارد نانچوان(فرم بدون سلاح با مشخصات سبک) نن گوئن(فرم سلاح چوب)نن دائو(فرم سلاح شمشیرپهن) به مسابقات جهانی والمپیک قدم می گذارد

آیا برای تمرین کاراته پیر شده‌اید؟

آیا به تازگی سؤال بالا را شنیده‌اید؟ شاید نگاهی به آینه انداخته باشید و همین سؤال را از خود پرسیده باشید. خُب، جواب این سؤال یک نه بلند است.

کاراته‌کا با افزایش سن بهتر می‌شود. شاید شما به چابکی یا انعطاف‌پذیری هنرجویان جوانتر نباشید و از آسیب‌های که ممکن است در طول تمرینات ببینید زود بهبود نیابید و یا دردهای جدیدی که در سنین جوانی به سرعت از آنها خلاص می‌شدید شما را اذیت کنند، اما این موارد با در نظر گرفتن مزایای همراه با افزایش سن، موانع بسیار کوچکی هستند. این مزایا عبارتند از: عقل و خرد برای درک بهتر در اجرای تکنیک‌ها، کاتا و تاکتیک‌های مبارزه، مشاور هنرجویان جوانتر بودن، کشف خود از درون و ... . اینها همان چیزهایی است که هنرهای رزمی بعد از چهل سالگی راجع به آن بحث می‌کند؛ سفر به خویشتن، کشف بیکرانی فکر و جسم، شرح شادی درونی و عقل و خرد.