کوبودو و تحریف تاریخی

از آنجا که هنر رزمی "کوبودو" از نظر تاریخی دارای نقل قولهای متعدد و بعضاً متضادی است و از سوی دیگر مطالب نگاشته شده در مورد تاریخ آن نیز از حد نقل قول فراتر نرفته و با ارائه مدارک تاریخی همراه نبوده است. لذا تحریفات موجود در تاریخچه این هنر رزمی و به تبع آن ترویج این تحریفات بواسطه نقل قولهای فوق الذکر اینجانب را بر آن داشت تا با بررسی تاریخی و واژه شناسی مربوط به این هنر رزمی، پالایش لازم در مورد تحریفات وارد شده در آن انجام صورت گیرد و علاقمندان نیز از منشاء و طبقه خواستگاه این رشته آگاه شوند و دلایل تاریخی و جامعه شناختی داخل شدن این تحریفات نیز تا حد امکان تحلیل شود.

استاد فیروز قهرمانی

فیروز قهرمانی در سال 1339 در تهران متولد و از سن 13 سالگی با تمرین کاراته و تکواندو وارد عرصه ورزشهای رزمی شدند . در سال 1356 زیر نظر ابراهیم میرزایی بنیانگذار کونگ فو توآ را در سالن "تاج بانوان" (سالن ورزشی حجاب کنونی)  آغاز کرد . وی سپس از سال 1359 به فراگیری کونگ فو شائولین نزد استاد قدرت الله تک روستایی پرداخت و پس از 5 سال فراگیری تصمیم گرفت برای تکمیل آموزه های خود نزد استاد "جان یی" (JOHN  YEE) از استادان بنام کونگ فو شائولین در کالیفرنیا برود .

رازهای مبارزه جنگجویانه

رازهای مبارزه جنگجویانه

داستانی که می خواهم برای شما تعریف کنم مربوط به یک دهه پس از صلح ژاپن است که با استفاده از سلاح های گرم و به مدد ژنرال اودا نوبوناگا و تویوتومی هیدیوشی، بازوی راست او به دست آمد. این ماجرای تاریخی موضوع فیلم ”رئیس ارتش“ است، اما هیچ کدام از این دو نفر شایستگی این عنوان را نداشتند زیرا آنها از شاخه میناموتو نبودند. یک ژنرال دیگر به اسم توکوگاوا لیزو (۱۶۱۶ ـ ۱۵۴۲) از نتیجه فعالیت صلح جویانه آن دو بهره مند شد و (سال ۱۶۰۳) عنوان ”رئیس ارتش“ را به دست آورد. در طی آرامشی که پس از آن دوره حاصل شد و با عنوان ”توکوگاوا جیدای“ معروف شد (۱۸۶۶ ـ ۱۶۰۳)، ۱۵ رئیس ارتش توکوگاوا به شکل موروثی پشت سر هم به قدرت رسیدند و برای امپراطورها تنها یک قدرت معنوی را باقی گذاشتند. روزی ژنرال دوگول با اشاره به این دوران تاریخی ژاپن قرون وسطی گفت ”من برای افتتاح گل های داوودی این جا نیستم“

وبلاگ تخصصی هنرهای رزمی

جودو .خفه کردن

نگاره فروهر

نماد میهنیاز دوران پادشاهی مادها و سپس شاهنشاهی هخامنشیان نگاره فروهر نشانه نماد میهنی بوده و آدمی را در پیکره و سیمای شاهین تیز چنگ و بلند پروازی نشان می‌دهد که آنرا نماد توانایی، سر بلندی و فر و شکوه می‌دانستند و پرچم‌های خود را به نما و سیمای شاهین می‌آراستند.