نوادگان شایسته موای بوران

همانگونه که در تاریخ کشورهای مشتق شده از مجموعه کشورهای هند شرقی بررسی گردید، این کشورها که شامل: تایلند، کامبوج، ویتنام، برمه، میانمار، لائوس و مجموعه مالزی و اندونزی می باشند، در بخش مهمی از تاریخ خود مجموعه واحدی به نام "سیام" یا "سوختای" را تشکیل می دادند و حتی تا قبل از پایان دوران استثمار و رهایی از حالت مستعمراتی در قرون 19 و 20 و با وجود اسامی متمایز از یکدیگر، نمی توان تفکیک قابل قبولی میان این کشورها قایل گردید (برای آگاهی از تاریخچه دقیق آن منطقه به بخش دوم مقاله "بررسی تاریخی و جامعه شناسی رشته های رزمی" مراجعه فرمایید).

به دلیل همین تاریخچه مشترک، ورزشهای رزمی این مناطق نیز از نظر نوع حرکات و فرم اجرا بسیار شبیه یکدیگر بوده و درک تفاوتهای میان این رشته ها تنها با آشنایی کافی و دقیق با هر یک از آنها میسر خواهد بود. در این مقاله قصد ما بر این است تا رشته های مزبور را به تفکیک مورد بررسی قرار داده، تمایزات و شباهتها را برای علاقمندان بیان نماییم.

یک عمل قلب، حمله قلبی

از نظر پزشکان او ۹۹ درصد مرده بود، اما شش ماه بعد تاتسوئو سوزوکی، تمرینات دوساعته روزمره اش را از سر گرفت! او به مدت ۳۰ سال کمک مربی هیرونوری اوتسوکا، مؤسس سبک وادوریو بوده و ا مروز در سن ۷۹ سالگی هم چنان به میراثش وفادار است. گفتگوئی با این سامورائی داشته ایم که از نظر گرامیتان می گذرد.

ـ درجه: تاتسوئو سوزوکی دان هشت خود را نیز از دست مؤسس سبک وادوریو یعنی اوتسوکا دریافت کرد، حدوداً ۳۰ سال پیش.

ـ سن: ۷۹ سال. او ۲۷ آوریل ۱۹۲۸ در یوکوهامای ژاپن به دنیا آمده است.

ـ اساتید: او فقط و فقط شاگرد سنسی هیرونوری اوتسوکا، خالق سبک وادوریو (۱۹۲۸ ـ ۱۸۹۲) بوده است نه بیشتر و نه کمتر. از ۱۷ سالگی تمریناتش را آغاز کرده و از سه سال پیش کلاس های کاجوکی مورا را پیگیری می کند.

ـ سبک: کاراته وادوریو. سال ۱۹۹۳ او سبک خودش را در بوتوکای معروف توکیو رواج داد. این سبک تلفیقی است از جو ـ جیتسوی سنتی (شین تو یوشین ریو) از استاد شیزابورو ناکایانا و کاراته شوتوکان گی چین فوناکوشی (که استاد اوتسوکا، شاگرد این هر دو استاد بزرگ بوده است.)

تکنیک های اصلی پا در شائولین

برای این که ضربه پا همراه با سرعت، قدرت و دقت بیشتری انجام شود باید بدن خود را با سرعت به طور کامل حرکت دهید و این امر نیازمند انعطاف پذیری زیاد و حرکات کششی روزانه می باشد.

بسیاری از هنرجویان سبک های مختلف رزمی دچار این اشتباه می شوند که کشش قسمت های بالائی و پائینی بدن را جداگانه انجام می دهند و برای بهبود ضربات پای خود اهمیت قائل نمی شوند. در حقیقت برای استفاده از حداکثر قدرت باید ضربه پا را با تمام بدن وارد کنید و این بدان معناست که شما باید از تمامی اجزاء بدن استفاده نمائید و آن را مورد حرکات کششی قرار دهید.

راهبی که هرگز مبارزه نکرده است!

▪ شی دی یانگ شیما، راهبی که هرگز مبارزه نکرده است!

اجازه نمی دهد ”استاد بزرگ“ خطابش کنی. همه جا عنوان رسمی شائولین همراه اوست. راهبی از نسل سی و یکم، نزدیک ترین شاگرد به شی شوکوزی معروف، والامقام معبد که در سال ۲۰۰۶ دنیا را بدرود گفت. شی دی یانگ در سال ۱۹۸۴ وقتی هنوز یک نوجوان بود، وارد معبد شد.

یکی از معدود افرادی که در مدتی کوتاه به عمق رشته های شائولین، چان، ووشو و پزشکی سنتی پی برد. از ”استاد فن“ های معبد است که هنرهای رزمی را آموزش می دهد. از سال ۱۹۹۲ مسئول تمرینات ”راهبان جنگاور“ شده در حالی که درا ین سمت یکی از جوان ترین ها تا به امروز است. او متون قدیمی را ترجمه می کند که یکی از وظایف حساس در معبد است. با همه ذکاوت و دانائی که از او انتظار می رفت، نقش خود در معبد امروز را، در حالی که در قرن بیست ویکم هستیم برای ما شرح داد.

شکست دادن سنسی!

آیا از سنسی خود بهتر هستید؟ آیا می خواهید از او بهتر باشید؟ آیا او می خواهد که شما از او بهتر باشید؟ برای اغلب ما پاسخ به سئوال اول آسان است.

بستگی دارد که بهتر را چگونه تعریف کنیم. به لحاظ فلسفی من از هر دو سنسی خودم که سنسی از آنها می گذرد، قوی تر هستم. من می توانم محکم تر ضربه بزنم، سریع تر حرکت کنم و مدت بیشتری مبارزه کنم. اما در زمینه زمان سنجی، حفظ فاصله و کنترل ذهنی حرکات مبارزه آنها هنوز از من برتر می باشد.

ده فرمانِ (قانون) جنگجویان شائولین

  

TEN PRECEPTS OF SHAOLIN FIGHTERS

ٕقوانین هنرهای رزمی معبد شائولین، در طی نسل ها، دچار زوال و فراموشی شده اند. در نزدیکی دروازه اصلی معبد، لوحی برنزی وجود داشت که این قوانین بر روی آن حک شده بود: